Sagan ,,Tíu litlir negrastrákar" var ekki græskulaust gaman.

Það má segja Íslendingum til vorkunnar að þeir, þar á meðal ég, áttuðu sig ekki á alvöruni og fordómunum sem eru á bak við barnabókina ,,Tíu litlir negrastrákar".  Í raun og veru er ekkert skemmtilegt lengur við þessa bók þegar maður þekkir þann jarðveg sem þessi 100 ára saga er sprottin úr.  Með þá vitneskju í huga er auðvitað út í hött að þessi bók hafi verið gefin út aftur.  Það lærði ég eftir að hafa lesið mjög fróðlegan pistil eftir Gauta B. Eggertsson þar sem hann gerir grein fyrir þessari sögu á mög skilmerkilegan hátt. Legg til að allir lesi framlag Gauta á blog.central.is.

 

Athugasemdir

[Brynjar Jóhannsson, 1.11.2007 kl. 20:28]

Ég skil samt ekki hversvegna þetta er svona gífurlegt hitamál ?

Ég er sannfærður um að flest fólk sem er hlint þessari bók er alfarið gegn kynþáttahatri og fordómum rétt eins og ég.  Það hefur ekki farið framhjá mér hérna inni á bloggheimum að rafvirki sé oftsinnis hengdur fyrir smið.   Þó svo að ég sé hlintur þessari bók vegna þess að þetta er fyrir mér menningarlegur arfur er ég ekki kynþáttarhatari. Þó svo að ég segi, Karlrembu, gyðinga, homma, svertingja, kvenfyrlitningar brandara er ekki þar með sagt að ég sé með einhverja fordóma.

Það sem hræðir mig er skerðing á málfrelsi og nornabrennur. Að fólk þori ekki að segja skoðannir sínar hreinskilnislega nema að það sé ásakað um mannvonsku af pólitísku tréttrúðnaðarpostulunum. 

Hitt er að þessi saga er út í hött og lýsir suðuríkjahatri í bandaríkjunum algjörlega.  

[Inga Helgadóttir (IP-tala skráð) 3.11.2007 kl. 07:32]

Eins og Brynjar segir bókin er menningarlegur arfur.  Eins og reyndar kynþáttahatrið.  En það er samt spurning hvort nauðsynlegt sé að viðhalda því og koma áfram til næstu kynslóðar.

Það var eitt sinn gefinn út bók sem hét (heitir) Helgi skoðar heiminn.  Frábær bók og flottar myndskreytingar. Ég myndi vilja sjá þá bók endurútgefna.

[Marta B Helgadóttir, 3.11.2007 kl. 15:35]

Þetta er ekki einusinni góð bók, ég skil ekki svona smekklausa ákvörðun að draga endilega þessa bók upp til endurútgáfu þegar hægt er að verja peningunum í margt betra efni. 

[Brynjar Jóhannsson, 4.11.2007 kl. 20:31]

Inga það er rétt hjá þér varðandi þessa bók. T.d er hún inni á bókasöfnum í New york í rekkum yfir sýnibókadæmum um kynþáttahatur (frumritið). Fyrir mér var tvent til í stöðunni. Að gefa út bókina út á sínu frumriti nákvæmlega eins og hún var eða sleppa því alveg. Að ritskoða og endurbreita bók síns tíma hefði eyðilagt sjarma bókarinnar fyrir mér og gert hana óáhugaverðari yfirlestningar. Þó svo að eitthvað annað nafn hefði verið gefið. Blökkumaður svertingjar.. sykurpúðar eða krúttboltar hefði ekki skipt neinu máli og það hefði ekki passað við myndinar hans muggs.  

Eina sem ég  forðast er  rétttrúnaðar cartneyismi. Ég hugsa til þess með hrolli ef það má ekki kalla samkynheigða karlmenn homma og svertingja svertingja vegna ótta við það að vera upphrópaður sem kynþáttaratari eða upp fullur af fordómum. Sjálfum mér er  orðið "negri"  EKKI eðlislægt og finnst þeir sem kalla blökkumenn ,negra eða niggara vera ruddalegir í garð þeirra. Það er ekki þar með að svo sé eins og ég er sannfærður um að svo sé í þessu tilfelli.