Til hamingju kæru landar.

Stórkostlegur áfangi hjá þjóðinni náðist í gær þegar samþykkt var að sækja um aðild að ESB. Þetta stóð mjög tæpt en sem betur fór tókst niðurrifsöflunum ekki að ná sínu fram.

Loksins sjáum við möguleika á endurreisn þjóðfélagsins eftir hrunið. Til þess að eðlilegur hagvöxtur verði hjá þjóðinni er algjörlega nauðsynlegt að vinna traust annarra þjóða og hafa traustan gjaldmiðil.  Þetta næst hvorutveggja með aðild að ESB þó auðvitað líði nokkur tími þar til þetta verði að veruleika. Ekki þarf að efast um það eitt augnablik að þjóðin mun samþykkja ESB ef vel tekst til með væntanlegan samning.

Nöturlegt var að fylgjast með frammistöðu Sjálfstæðismanna við atkvæðagreiðsluna í gær.  Aðeins einn þingmaður flokksins greiddi atkvæði með aðildarumsókn að ESB þó vitað sé að 60 til 70% af stuðningsmönnum Sjálfstæðisflokksins styðja aðild. Bjarni Benediktsson formaður féll á fyrsta stóra prófinu sínu.  Í ljós kom að þegar til kastanna kemur er hann aðeins tapsár fótboltastrákur úr Garðabæ.  Erfitt er að sjá að hann eigi framtíð fyrir sér sem formaður flokksins eftir að hafa sýnt þetta dómgreindarleysi.

Þá er einnig athyglisverður málatilbúnaður þingflokksformanns VG.  Fylgdist með umræðum um ESB þar sem Guðrfríður Lilja Grétarsdóttir flutti hálftíma ræðu um andstöðu sína við ESB.  29mín. og 45 sek. eyddi hún til að lesa upp skrifaða ræðu gáfaða háskólanemans sem vonast til að fá klapp á bakið frá prófessornum. Gallinn við þessa ,,flottu" ræðu var það hún minntist aldrei á aðalatriði málsins sem er að gjaldmiðill þjóðarinnar er ónýtur og eru allir sammála um það.  Að óbreyttu fyrirkomulagi mun Ísland aldrei geta átt eðlileg samskipti við aðrar þjóðir eins og hægt var fyrir bankahrunið.  Þessu aðalatriði málsins sleppti unga konan í sinni flottu ritgerð og er þetta einmitt einkenni á málflutningi andstæðinga ESB.  Þeir halda langar ræður um aukaatriðin en þegar kemur að kjarna málsins skila þeir auðu. 

Athugasemdir

[Einar Björn Bjarnason, 17.7.2009 kl. 12:51]

LOL. brátt koma bóm í haga, ESB setur allar reglur um Evruaðild til hliðar og við fáum hana á mettíma, ESB samþykkir einnig að setja allar reglum um ERM II til hliðar og styðja strax áður en aðild er formlega gengin um garð krónuna. ESB, er svo áhugasamt um aðild Íslands, að þ.e. til í að 'bend over backwards' til að mæta öllum okkar óskum - varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu ekkert mál.

Einhvern veginn, virðis sem Samfylking, sé alveg kominn út í buskanna, í bullinu sem lekur, ROFL.

Staðreyndin er sú, að ekker af því að ofan mun gerast:

• engin stuðningur við krónu, fyrr en eftir að samningar eru um garð, hafa verið staðfestir af öllum aðildarþjóðum, og Íslandi líka - þá getum við sókt um aðild að ERM II - og einungis eftir að aðild að ERM II er formlega um garð gengin, fær krónan +/-15% vikmarka stuðning.
• Þ.e. heildar-skuldir ríkisins, eru 2,5 þjóðarframleiðsla, mun upptaka Evru taka 15-20 ár, cirka.
• menn gleyma því, hvað það þýðir, að Ísland er í EES, nefnilega það, að við erum þegar komin með þann hagnað, fyrir hagkerfið, sem aðild á að færa okku, að cirka 95%. Það eina stóra sem eftir er, er EVRAN. Fullyrðingar, um annann stóran hagnað, er kjaftæði.
• "The Commission of the European Union - Directorate General for Economic Affairs: : 1. Quarter Report 2009" . Samkvæmt þessari skýrlsu, er áætlað að meðalhagvöxtur innan Evrusvæðisins, lækki niður í 0,7% af völdum kreppunnar, og verði á því reiki fyrsu ár eftir kreppu. 

  Potential Growth Stuctural unemployment Investment ratio as percentage of output

  2007  1,8%                   8,7%                                       8,7%

  2008  1,3%                  9,0%                                        9,0%

  2009  0,7%                 9,7%                                         9,7%

  2010  0,7%                10,2%                                        10,2%

Þeir telja að svokallað "lost decade" sé líklegasta útkoman, þ.e. lélegur hagvöxtur um nokkur ár, í kjölfar kreppu, þannig að kreppuárin + árin eftir kreppu, verði cirka áratugur. Þeir telja, að á endanum, muni þó hagkerfi Evrópu rétta úr sér, og ná eðilegum meðal-hagvexti. Þeir, setja þó fyrirvara við þá ályktun, að sú útkoma sé ekki örugg; þ.e.:

"Risks of a permanent downshift in potential growth should not be played down."

Hvers vegna, er ég að tönnslast á þessu? Ástæðan er sú, að væntingar um að umsóknarferli og síðan, aðild - muni redda okkur, eru fullkomlega óraunhæfar ef staðreyndir mála eru hafðar að leiðarljósi.

Höfum staðreyndir að leiðarljósi, þ.e. miðum ekki við ímyndaðar skýjaborgir.

Ég er ekki að segja, að aðild sé eitthver disaster, einungis að í því felst engin redding, engin afsláttur af þeirri vinnu úr erfiðleikum, sem við höfum frammi fyrir okkur.

Kv (höfundur er Evrópufræðingur að mennt og einnig stjórnmálafræðingur)