Baráttukona.

Eins og vant er þegar ég keyrði heim síðdegis í gær hlustaði ég á Bylgjuna  þar var opin símalína fyrir fólk með skoðanir sem hefur kjark og nennu til að tjá sig um það sem er efst á baugi.  Í dag var aðalmálið ,,þotuleiga"  æðstu ráðamanna okkar, þeirra Geirs og Ingibjargar Sólrúnar.  Sumir hneyksluðust mjög á bruðlinu og aðrir hneyksluðust á þeim sem hneyksluðust.

Einn þeirra sem hringdi vakti athygli mína mest.  Hann var ekki svo upptekinn af leiguþotumálinu heldur var hann meira pirraður af gagnsleysi ríkisstjórnarinnar til allra hluta og sagði eitthvað á þá leið að þess vegna gæti ríkisstjórnin verið í útlöndum alla daga. Þegar hann sagði þetta hugsaði ég með mér að þetta væri nú ekki alveg rétt hjá honum.  Ýmislegt smálegt hefur þó þessi ríkisstjórn gert betur en sú fyrri. Til dæmis fá nú öryrkjar bætur frá TR óháð tekjum maka.  Eitthvað voru réttarbætur langveikra barna lagaðar og nú síðast fréttist að búið er að hækka húsaleigubætur. 

Sannarlega var komin tími til að eitthvað væri gert fyrir þá verst settu í þjóðfélaginu.  Þrátt fyrir fagurgala á liðnum árum hefur lítið verið framkvæmt þar til nú. Þetta er auðvitað verk ríkisstjórnarinnar allrar en ég tel samt að á engan sé hallað þó Jóhönnu Sigurðardóttur félagsmálaráðherra sé þakkað þetta. Þó margir vilji vel í orði kveðnu þá virðast ekki margir vera tilbúnir til að berjast fyrir þá verst settu á sama hátt og Jóhanna gerir. Hún er baráttukona.